GŁĘBIA OSTROŚCI

Głębia ostrości to jeden z najważniejszych czynników artystycznych w fotografii.
Z jej pomocą możesz wpływach na ekspresję zdjęcia, budować nastrój i wyodrębnić główny temat - resztę pozostawiając w "tle".

Wielkość głębi ostrości uzależniona jest od ogniskowej obiektywu,od odległości głównego tematu od aparatu oraz wartości przesłony.

Długość ogniskowej obiektywu oznacza, że im dłuższa ogniskowa, tym mniejsza głębia ostrości. Znaczy to tyle, że głębia ostrości jest bardzo mała w teleobiektywach (np. o ogniskowej 300mm), a bardzo duża w obiektywach szerokokątnych (np. 10mm) .

Drugi czynnik to odległość od fotografowanego obiektu – im dalej znajduje się on od obiektywu, tym większa jest głębia ostrości. Dlatego  głębia ostrości często nie przekracza kilku milimetrów, a przy fotografowaniu krajobrazów może to być nawet kilka kilometrów.

Głębię ostrości najłatwiej jest kształtować operując wartością przesłony, gdyż nie wymaga to ani zmiany miejsca, ani zmiany ogniskowej.

W fotografii możesz mieć tylko jedną płaszczyznę w pełnej ostrości. Po obu stronach tego miejsca znajdują się obszary o akceptowalnej ostrości, tak więc głębia ostrości to suma obszarów przed i za fotografowanym obiektem, które zachowują akceptowalną ostrość.

W fotografii możesz mieć tylko jedną płaszczyznę w pełnej ostrości. Po obu stronach tego miejsca znajdują się obszary o akceptowalnej ostrości, tak więc głębia ostrości to te obszary przed i za fotografowanym obiektem, które zachowują akceptowalną ostrość. Głównym elementem w obiektywie kontrolującym głębię ostrości jest przesłona. Większy otwór przesłony (np.f/1.8, f/4) daje małą głębie ostrości, a mniejsze otwarcie przesłony (np. f/16,f/22) tworzy dużą głębię ostrości.


Są dwa terminy o których możesz usłyszeć w powiązaniu z głębią ostrości:
1. Krążek rozproszenia – ma związek z elementami, które ludzkie oko postrzega jako ostre, oraz punktem, w którym ta ostrość zaczyna się rozmywać.
2. Bokeh – z japońskiego „rozmycie”. Termin ten opisuje nieostre obszary obrazu przy małej głębi ostrości. Odnosi się przeważnie do kształtów punktów światła w nieostrych obszarach zdjęcia. Różnice w wyglądzie bokeh zależą często od konstrukcji obiektywów. Teoretycznie 2 obiektywy o takich samych parametrach optycznych mogą mieć różny, charakterystyczny dla siebie bokeh.

 ISO: 100 Czas: 1/50 f/1,8 50mm

W głębi ostrości mamy do czynienia z trzema możliwościami jej zastosowania:
1. MAŁA GŁĘBIA OSTROŚCI – ze zdjęciem o małej głębi ostrości mamy do czynienia, gdy tylko niewielki obszar obrazu przez i za głównym obiektem posiada akceptowalną ostrość. Taki efekt jest bardzo przydatny gdy chcesz by Twój obiekt wyróżniał się z tła. Mała głębia ostrości jest stosowana do f/5,6.Stosuje się przy fotografii portretowej oraz sportowej gdy chce się zamrozić ruch.

  
ISO: 100 Czas: 1/250 f/1,8 50 mm

2. ŚREDNIA GŁĘBIA OSTROŚCI – jest to bezpieczna głębia ostrości między f/6,3a f/11. Przydaj się przy fotografowaniu osób, które nie stoją obok siebie, ale jedna znajduje się nieco dalej.

 SO: 200 Czas: 1/640 f/7,1

 3. DUŻA GŁĘBIA OSTROŚCI – powstaje gdy stosujesz małe otwarcie przesłony.Obszar akceptowalnej ostrości może się rozciągnąć od planu pierwszego aż po tło sceny. Stosowana jest często przy fotografowaniu krajobrazów.

 ISO: 100 Czas: 1/13s f/11 42mm

 Oczywiście powyższe wartości są przykładowe i mogą się różnić w zależności od ogniskowej obiektywu oraz głębokości sceny (odległości od fotografowanego obiektu).

Na zdjęciu najważniejsze elementy obrazu powinny być ostre, a ustawienie prawidłowej ostrości to jedno z zadań obiektywu. Większość aparatów jest wyposażona w obiektyw z automatycznym ustawieniem ostrości, funkcja ta jest przeważnie określona jako autofokus (AF). W niektórych aparatach stosowane są obiektywy z automatycznym ustawieniem ostrości, które pozwalają również na ręczne jej ustawienie.
Ale o obiektywach… następnym razem.