SYLWESTROWE FAJERWERKI

Dla tych co nie lubią Sylwestra lub tak jak ja, uważają go za normalny dzień w roku, mam idealny pomysł na spędzenie tego wieczoru. Proponuję Wam nocne zdjęcia.

Nie jest to łatwa sprawa bo zanim nadejdzie ta wyjątkowa noc musisz odpowiednio się do niej przygotować. Najważniejsze jest to, by już teraz ustalić jaka przesłona, czas oraz czułość ISO będzie Ci potrzebny do zarejestrowania sztucznych ogni na nocnym niebie. Bo może się okazać, że nie zdążysz ustawić odpowiednich parametrów a czas, w którym będą one wystrzeliwane, minie bardzo szybko.

Będziesz potrzebować statywu lub czegoś stabilnego, o co będzie można oprzeć/postawić aparat. To jest podstawa, bez tego nie łudź się, że zdjęcia wyjdą ostre. Potrzebny będzie również wężyk spustowy lub ustawienie samowyzwalacza w Twoim aparacie.

Przesłona: Najbardziej optymalna przesłona do zrobienia takich zdjęć to f/11.

Czas: Czas potrzebny do zarejestrowania takich zdjęć mieści się w przedziale od 1 do 4 SEKUND !!!

ISO: Ustaw czułość ISO (jeżeli Ci na to pozwala Twój aparat) w granicach ISO 100.

Obiektyw: Najlepszy byłby teleobiektyw. Czyli taki dzięki któremu będziesz mógł zbliżyć się do fotografowanej sceny.

Ostrość: Przy robieniu tego typu zdjęć pamiętać należy o ustawieniu odpowiedniej ostrości. Może się tak zdarzyć że Twój aparat nie będzie w stanie złapać ostrości na jakimś punkcie na niebie tak więc najlepiej ustawić ostrość na jakimś stałym elemencie ekspozycji np. budynku. Następnie przełączyć na tryb manualny i ... do dzieła. Pamiętaj tylko, że gdy zmienisz ekspozycję musisz od nowa ustawić ostrość na fotografowanej scenie. Czyli tryb ostrości na AUTO, wcisnąć do połowy spust migawki tak by ostrość się ustawiła sama, przełączyć na tryb MANUALNY i cykać do woli ;)


Najlepiej będzie jak poćwiczycie sobie robienie takich zdjęć w domu. Do tego celu przyda Wam się  opakowanie zimnych ogni. Pamiętajcie jednak że gdy będziesz chcieć "zamrozić" ruch palącego się zimnego ognia czas potrzebny do wykonania takiego zdjęcia musi być odpowiednio krótki. Przy dłuższym czasie promienie światła rozmyją się. 

UDANEJ NOCY SYLWESTROWEJ :)

ŚWIĄTECZNA ZABAWA ŚWIATŁEM, CZYLI BOKEH W PRAKTYCE

Nadszedł świąteczny czas i jest to jedna z tych okazji gdy można pobawić się ze światłem na całego.

Z pewnością widzieliście zdjęcia, na których światło rozmywa się tworzy ciekawe igrające ogniki. Zrobienie takiego zdjęcia jest bardzo łatwe,ale wymaga nieco cierpliwości.

Fotografowane rozmycie światła nosi nazwę bokehu i była o nim już mowa w artykule o GŁĘBI OSTROŚCI.

Do zrobienia bokehu na świątecznym zdjęciu i nie tylko potrzebny Ci będzie jasny obiektyw. Najlepszy będzie 50mm bo pozwoli Ci na wykorzystanie jak największej ilości światła.

Robiąc portret wystarczy, że otworzysz przesłonę jak najbardziej i za fotografowanym obiektem umieścisz np. lampki choinkowe. Odległość od fotografowanego obiektu jest dość ważna, bo gdy lampki będą zbyt blisko to bokeh na zdjęciu będzie bardzo mały, zaś odległość od 3 metrów pozwoli Ci zarejestrować ciekawe efekty świetlne.

W tym przypadku za obiekt portretowy posłużyła mi świeczka oraz figurka anioła.


Ta zasada odnosi się do większości fotografowanych obiektów. Mała głębia ostrości (duże otwarcie przesłony, rzędu 1.4 lub 1.8) pozwoli zachować Ci ostrość fotografowanego obiektu zaś tło rozmyje w ciekawe plamki światła.

Jeżeli zaś chcesz pobawić się światłem i masz odrobinę więcej cierpliwości to polecam Ci taką zabawę.

Wytnij z brystolu koło wielkości dekielka od Twojego aparatu a następnie na jego środku wytnij jakiś wzór, może być to serce lub gwiazdka. Następnie wycięte koło wsuń ostrożnie w filtr Twojego obiektywu i…. gotowe. Teraz tylko pozostaje Ci skierowanie obiektywu na źródło światła (najlepiej na lampki choinkowe) i zrobienie zdjęcia. Pamiętaj tylko by zmienić tryb wybierania ostrości z automatycznego na manualny.

Łatwe?

Robiąc fotografie musisz wykazać się inwencją twórczą, słowem... kombinuj. ;) Spróbuj oddalić się od fotografowanego źródła światła, przybliżać itd.

Udanej zabawy :)

A oto kilka przykładów mojej dzisiejszej zabawy:

HISTOGRAM

Histogram pomaga nam ocenić ekspozycję robionego zdjęcia.

Co to tak dokładnie znaczy?

Histogram to graficzna reprezentacja wskazująca ile pikseli znajduje się między absolutną czernią a bielą.

W Twoim aparacie histogram zaznaczony jest jako oś XY (gdzie oś Y to ilość pikseli o danej jasności a oś X to rozpiętość barwowa od czerni do bieli) na której zaznaczone są różne krzywe, typu:

Od odczytywania tych krzywych zależy dobre naświetlenie Twojej ekspozycji. Poprawne odczytywanie histogramu podczas fotografowania jest bardzo ważne. Każdy aparat wyświetla histogram nieco inaczej (o ile w ogóle ma taką funkcję), ale podstawowe informacje są zawsze takie same. Niektóre aparaty wyświetlają również oddzielne histogramy dla koloru czerwonego, niebieskiego oraz zielonego.

Ale skupmy się raczej na prawidłowej nauce odczytu histogramu.

Histogram na bieżąco informuje Cię jakie przedziały barwowe w niej dominują. Na osi poziomej, od lewej strony znajdują się czernie i przechodzą one przez środek wykresu przez barwy średnie do jasnych białych tonów, które znajdują się po prawej stronie wykresu. Niski słupek lub jego brak świadczy o tym, że na Twojej fotografii jest mała liczba tonów o danej jasności, wysoki słupek zaś równa się dużej liczbie pikseli o danej jasności wyznaczonej przez położenie na osi poziomej.


Umiejętne odczytywanie histogramu pozwoli Ci w szybki sposób ocenić czy zdjęcie jest wykonane prawidłowo czy raczej jest niedoświetlone lub prześwietlone.

Jak widać na powyższym obrazku zdjęcie po lewej stronie jest niedostatecznie doświetlone co oznacza, że przeważają na nim tony ciemne. Histogram skupia krzywą tonalną po lewej stronie wykresu.
Na środkowym zdjęciu mamy prawidłowe doświetlenie fotografii a histogram ukazuje krzywą skupioną na środku wykresu.
Zdjęcie z prawej strony jest prześwietlone co na histogramie obrazuje się skupienie krzywej tonalnej po prawej stronie.
Poniższe histogramy obrazują zapis fotografii prawidłowo doświetlonej, prześwietlonej i niedoświetlonej.

Histogram to nie tylko krzywa z zapisem tonalnym danej fotografii ale również informacja o zarejestrowanych szczegółach na zdjęciu. W ciemnych bądź jasnych obszarach fotografii szczegóły te mogą być bezpowrotnie utracone. Tak więc histogram ma służyć nam jako informacja czy w danym zdjęciu szczegóły zostały prawidłowo zapisane.

Z tych informacji, jak już na pewno się zorientowałeś, idealny histogram to taki w którym krzywa tonalna zaczyna się na dole po lewej stronie wykresu i biegnie łagodnie ku górze, następnie na środku wykresu łagodnie opada by przy prawej krawędzi dotknąć osi X, prawidłowy histogram powinien przypominać łagodne wzniesienie lub pagórek. Przy tak zapisanym histogramie mamy pewność że szczegóły znajdujące się w cieniach jak i jasnościach fotografii zostały prawidłowo zapisane.

A teraz sprawdź czego się nauczyłeś :)
Co mówią Ci te histogramy?

Pamiętajmy, że nie istnieje coś takiego jak idealny histogram. Zamysłem fotografa może być prześwietlenie fotografowanej sceny a wtedy histogram pokaże nam tylko i wyłącznie to co zapisane zostało na matrycy.

RAW a JPEG

Temat ten poddawany jest od wieków ;) ostrej dyskusji pomiędzy zwolennikami obu formatów plików. Prawda jest taka, że zarówno RAW jak i JPEG mają swoje zalety jak i wady. JPEG są przetworzonymi już na poziomie aparatu RAWami, z zastosowaniem odpowiedniej kompresji. JPEG są mniejsze od RAW.

W tym artykule zajmiemy się tylko i wyłącznie opisaniem zalet i wad obydwóch form zapisu.

RAW

Zalety: 
1. Można uratować zdjęcie jeżeli jest prześwietlone. W łatwy sposób dokonasz również korekty ekspozycji.
2. Możesz poprawiać naświetlenie fotografii jak i wydobyć z cieni różne nie widoczne elementy. 
3. Łatwo skorygujesz balans bieli.
4. Zachowujesz oryginalne parametry.
5. Masz więcej dostępnych profilów koloru (Adobe RGB, sRGB, itp.).

Wady:
1. Większy rozmiar pliku wymaga większej pamięci nośnika gdzie będzie ono zapisane (karta pamięci jak i twardy dysk).
2. RAWy potrzebują więcej czasu na zapisanie na nośniku co w konsekwencji daje Ci mniej zdjęć w serii.
3. Nie wszystkie programy odczytują format RAW.

 JPEG

Zalety:
1. Do ich zapisu wystarczą Ci mniejsze pojemnościowo nośniki.
2. Zdjęcia zapisują się szybciej co umożliwi Ci wykonanie większej ilości zdjęć w serii.
3. Pliki są odczytywane przez większą ilość programów.

Wady:
1.  Trudniej będzie Ci dokonać korekty ekspozycji.
2. W tym formacie masz mniejszą możliwość jednoczesnego doświetlenia cieni jak i świateł.
3. Bardziej skomplikowana jest korekta balansu bieli.
4. Jeżeli chcesz zdecydować o wyostrzeniu, kontraście czy nasyceniu zdjęcia musisz to zrobić w aparacie.
5. Masz mniej dostępnych profilów koloru.

Jeżeli chcielibyśmy zobrazować różnicę między JPEGem a RAWem to najprościej można powiedzieć, że JPEG są jak slajdy, zaś RAW to negatyw tego samego zdjęcia. W przypadku JPEGów większość decyzji, odnośnie końcowego wyglądu zdjęcia, musimy podjąć przed naciśnięciem spustu migawki, w przypadku RAWów można je poddać cyfrowej obróbce.

Oto przykład:
JPEG

RAW w kilku odsłonach

CZUŁOŚĆ

Co to jest czułość i jak wpływa na ekspozycję?
Pamiętaj że zmieniając czułość nie wpływasz na zmianę ilości światła która dociera do matrycy aparatu. Zmienia się za to wrażliwość matrycy na światło, które do niej dochodzi.

czyli....
czułość decyduje o tym, jak czuła jest matryca na światło.

Oznaczenie czułości ISO określa czułość filmu (w przypadku aparatu analogowego) oraz matrycy (lustrzanki) na światło. Im wyższą zastosujesz wartość ISO tym bardziej czuły jest na światło film/matryca. Skala ta oparta jest na takich samych skokach wartości jak przesłona czy czas naświetlania. Czyli każda dwukrotność ISO oznacza czułość o skok większą (100, 200, 400, 800, 1600, 3200 ... każda z tych wartości jest dwukrotnością poprzedniej).

Zmiana wartości ze 100 na 200 podwaja czułość matrycy na światło.

Co to jest SZUM cyfrowy?
Szum jest jak ziarno na filmie - widać go najbardziej w miejscach o gładkich obszarach jak niebo lub woda oraz w miejscach gdzie jest czarny obszar na fotografii. Szum cyfrowy nie jest równomiernie rozproszony co daje się najbardziej zauważyć w cieniach. Efekt ten najbardziej będzie widoczny gdy zastosujemy wysokie ISO lub długi czas naświetlania. 
Szum cyfrowy i czułość są ze sobą ściśle powiązane, bo im większe zastosujesz ISO tym więcej szumu pojawi się na zdjęciu.

Szum cyfrowy jest produktem ubocznym wzmocnienia informacji z matrycy. Ogólnie rzecz biorąc ma niewiele pozytywnych cech. Gdy pojawi się na zdjęciu możemy go zobaczyć w postaci kolorowych plamek szczególnie na ciemniejszych obszarach zdjęcia. Źródła szumy mogą być różne, może pojawiać się na zdjęciach z powodu:

1. ISO - większa czułość = większy szum
2. Czas naświetlania - im dłuższy czas naświetlania tym więcej szumu pojawi się na zdjęciu (przy naświetlanie powyżej kilku sekund)
3. Rodzaje matrycy - różne typy matryc dają różną ilość szumu. 
4. Rozmiar matrycy i megapiksele - mniejsze matryce produkują zazwyczaj więcej szumów niż duże

Pytanie więc jest następujące: kiedy zwiększać czułość ISO?
Odpowiedź: wtedy kiedy musisz. ;)

Każdy aparat jest inny ale są pewne zasady które ułatwią Ci stosowanie czułości ISO w praktyce:
ISO 100 - 200 - szum: bardzo niski, doskonała czułość do portretów, krajobrazów oraz fotografii ogólnej
ISO 300 - 400 - szum: niski, widoczny przy bardzo dużym powiększeniu, dobra fotografia ogólna
ISO 500 - 800 - szum: obecny, dobra do fotografowania w słabym świetle
ISO 800 - 1600 - szum: do przyjęcia w zależności od aparatu, dobra czułość do fotografowania koncertów
ISO 1600 i wyżej - szum: bardzo widoczny.

Wszystko zależy od aparatu jaki posiadasz. W podstawowych cyfrówkach możesz mieć ISO max do 800 i przy tym ISO szum może być bardzo widoczny. Przy profesjonalnych lustrzankach szum przy ISO rzędu 1600 i wyżej ... jest nawet OK.

Przykład szumu
ISO: 2000
Szum (ziarno) widoczny w zacienionych miejscach fotografii oraz na łódce.